Ale znamienne jest to, że każda osoba, która przejdzie ciężką chorobę i uda jej się ją pokonać, zawsze wypowiada się, że patrzy teraz inaczej na życie. Okazuje się, że tak naprawdę to niewiele do szczęścia potrzeba. Wtedy zaczyna się dostrzegać wszystko - i ptaki i kwiaty i ludzi i każdą chwilę przeżywać i celebrować, a nie pozwalać jej przemijać niezauważalnie. W poniedziałek czekamy na piątek, aby już był weekend. Skąd my to znamy? A wyżej wspomniana osoba będzie się cieszyć z każdego poniedziałku i chcieć zatrzymać go jak najdłużej. Nawet niedostatek, nawet problemy i wszystkie przeciwności losu nie zmącą szczęścia ŻYCIA. Życie będzie wyglądało zupełnie inaczej z tego punktu widzenia. Przestanie być koszmarem, udręką, serią nieszczęść i pechów, a zacznie być największym darem, odzyskanym z rąk choroby.
Czy trzeba aż tak wielkich dramatów, aby dostrzec to co nas otacza? Przecież nic się nie zmieni, tylko NASZ punkt widzenia. To nie jest tak, że po chorobie kwiaty będą bardziej kolorowe, ptaki będą głośniej śpiewać, a ludzie będą milsi. Nie, wszystko zostanie takie samo, tylko MY się zmienimy. Jednak niestety nie potrafimy tego zrobić tak po prostu. Nie potrafimy obudzić się i cieszyć z nadchodzącego dnia, tylko jest on dla nas kolejnym trudnym wyzwaniem do pokonania. Musi się wydarzyć coś przyjemnego, aby ten dzień był radosny i niepowtarzalny. A zwykły poniedziałek, czy wtorek, szary dzień tygodnia to nie jest powód, aby go celebrować. Po prostu musi minąć jak najszybciej. I tak mija nasze życie.
Morał z tego taki, że każdy powinien zachorować i wyzdrowieć, aby potem odnaleźć się w innym świecie, bardziej radosnym i szczęśliwym. To oczywiście skrajny sposób myślenia, ale dlatego warto czasem pomyśleć jak zmienić swój punkt widzenia, aby bez choroby spojrzeć na życie inaczej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz